اثربخشی مداخله‌ی مبتنی بر داستان زندگی (من کی هستم؟) بر سازگاری عاطفی و ادراک شایستگی نوجوانان کم‌توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله‌ی داستان زندگی بر سازگاری عاطفی و ادراک شایستگی نوجوانان پسر کم‌توان ‌ذهنی خفیف انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی بود و به شیوه‌ی آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. بدین منظور، از میان جامعه‌ی نوجوانان کم‌توان ذهنی 16 تا 24 ساله که در سال تحصیلی 96-95 در مدارس استثنایی شهر درچه استان اصفهان مشغول به تحصیل بودند، با رعایت ملاک‌های ورود و خروج به پژوهش، 30 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 15 نفره‌ی آزمایش و گواه قرار گرفتند. بعد از آن، گروه آزمایش به مدت 17 جلسه و هر هفته 3 جلسه تحت مداخله‌ی داستان زندگی (من کی هستم؟) قرار گرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری دانش‌آموزان دبیرستانی AISS (سینها و سینگ، 1993)- خرده مقیاس سازگاری عاطفی- و مقیاس ادراک شایستگی هارتر (1982) بود. داده‌های بدست آمده از پژوهش نیز با آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که در گروه آزمایش، تأثیر مداخله‌ی داستان زندگی بر سازگاری عاطفی و ادراک شایستگی در سطح 05/0=α معنی‌دار می‌باشد. با توجه به نتایج پژوهش، می‌توان از مداخله‌ی داستان زندگی به منظور افزایش سازگاری عاطفی و ادراک شایستگی نوجوانان کم‌توان ‌ذهنی استفاده نمود.